เร็ว! แรง!

ไม่มีความฉูดฉาดอะไร

หมัดหนึ่งของเฉินกัง บ่งบอกสไตล์ของหมัดดำอย่างชัดเจน อีกอย่างเขาคุมหมัดนี้ได้ดี เฉินกังมั่นใจแปดสิบเปอร์เซ็นต์ว่าจะโดนเป้าหมาย

หมัดที่พุ่งมาของเฉินกังจริงๆ มันควรโดนหน้าฉินหลาง แต่ก่อนที่หมัดจะโดนหน้าฉินหลาง ฉินหลางยื่นมือออกมาจับหมัดของเฉินกังที่แรงเหมือนสายฟ้า

เฉินกังตกใจไม่น้อย แต่ไฟในใจร้อนแรง ไม่มีความลังเล เปลี่ยนหมัดเป็นอุ้งมือตะปบฉินหลาง เข่าศอกไปที่ท้องฉินหลาง ท่านี้ไม่ใช่ท่าศิลปการต่อสู้ของจีน แต่เป็นท่าในมวยไทย มวยไทยจะเน้นการฝึกเข่าให้แข็ง ฉะนั้นกำลังจากเขาาจะมีพลังจนน่าตกใจ

ปัง!

มืออีกข้างของฉินหลาง จับเข่าของเฉินกังไว้พอดี

มือทั้งสองข้างของฉินหลางพยายามปกป้องอย่างพลวัน

เฉินกังเอาเข่าลงหมุนตัว แล้วเอามือซ้ายชกใส่หน้าฉินหลาง

ท่านี้ไม่เชิงว่าเป็นวรยุทธ์ แต่ท่าไม่ธรรมดาแสดงศักยภาพและพลังของเฉินกังออกมา ทำให้ฉินหลางรู้สึกกดดัน

ท่าของสำนักกังฟูจะให้ความสำคัญกับกระบวนท่า แต่การต่อยแบบนี้ไม่ได้ให้ความสำคัญกับท่า ดังนี้ทุกครั้งถึงจะไม่มีการออกลวดลายเยอะแต่พลังก็ออกมาเยอะ

กระบวนท่าที่ดีของผู้ฝึกยุทธดูได้จากความร้ายกาจของมือ ถ้า”ท่ายืน”ถูกทำลายก็จะมีปัญหาใหญ่ตามมา

ถึงแม้ฉินหลางจะฝึกวรยุทธ์ไปไม่กี่ท่า แต่ “ท่ายืน” ฝึกไว้ดีมาก ทั้งการย้าย การหลบ ตอนหลบเท่าลงพื้นมีเสียง เหมือนเสียงกลอง ถึงแม้จะหลบแต่การย่ำเท้าก็ห้ามมั่ว

” วรยุทธิ์ส่วนขาดีนิ! ”

เฉินกังถอนหายใจแบบไม่รู้ตัว ก่อนหน้านี้เขาเคยประลองกับศิษย์ที่ฝึกยุทธิ์มาหลายคน แต่ยังไม่เคยเห็นคนไหนฝึกกำลังขาได้ดีเหมือนฉินหลาง นิ่งดั่งหินผา ยากที่จะทำให่สะเทือน

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

หมัดของทั้งสองคนชนกัน มีเสียงกระทบออกมา ผู้ต้องขังที่อยู่ห้องข้างๆต่างให้ความสนใจ เพียงเสียงเท้ากระทบกันยังดังขนาดนี้มันไม่น่าตกใจเหรอ!

แค่ครู่เดียว ทั้งสองก็ออกไปกว่าสามสิบกระบวนท่าแล้ว

ตอนนี้ ระยะห่างของทั้งสองคนก็เริ่มชัดเจนขึ้นแล้ว

ออกหมัดอย่างกระหน่ำแบบนี้ เฉินกังก็เหงื่อท่วมตัว เสื้อกั๊กเริ่มมีน้ำหยด บ่งบอกการใช้กำลังของร่างกาย แต่ฉินหลางดีกว่าเยอะ แค่เสื้อกั๊กเริ่มมีเหงื่อชุ่ม

ท่าครอบงำมังกร เริ่มแพลงฤทธิ์ออกมา

ฉินหลางก็ดูออกหน่อยๆ เลยเตรียมตัวตอบโต้

ในเวลานี้เอง ฉินกังบินสูงขึ้น เหมือนจะออกท่า

ในขณะที่ฉินหลางกำลังงงเสียงๆหนึ่งดังหนึ่้ง  เหนือการคาดหมายของฉินหลาง เป็นเฉินกังพูด ” นี่คือน้ำยางที่นักมวยใช้ แกควรภูมิใจนะที่สามารถทำให้ชั้นใช้ได้ ”

” ภูมิใจบ้านแกสิ ” ฉินหลางโมโห ใช้สิ่งนี้นี่มันโกงชัดๆ โกงไม่ว่ายังจะเสแสร้ง พูดอะไรให้ภูมิใจ

” โมโหแล้ว? ดีมาก! ถ้าอย่างนี้ยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่! ” เฉินกังหัวเราะ ออกหมัดอีกครั้ง

ซู่!

หมัดนี้ปล่อยมาพร้อมลมมหาศาล ทาน้ำยานี้แล้ว ร้อนกว่าตอนแรกหลายเท่า

แต่ฉินหลางก็โมโหแล้วเช่นกัน ตอนแรกฉินหลางคิดว่าเฉินกังคือคนยังน่าชื่นชม แต่ตอนนี้ฉินหลางโมโห คนแบบนี้น่ารังเกียจน่าโมโห

หลายคนเมื่อโมโหก็จะกำหมัด แต่ฉินหลางกลับแบบมือ ดังนั้นหมัดจึงกลายเป็นมือมีด…

มีดตั๊กแตน!

เคยมีอาจารย์เก่งวรยุทธิ์ผู้เรียนรู้หมัดตั๊กแตนจากท่าฉกอาหารของตั๊กแตนจนดังไปทั่วปฐพี แต่ฉินหลางเรียนรู้ถึงกำลัง การจินตนาการจากตั๊กแตนตำข้าวสีเลือด ท่า ” มีดตั๊กแตน ” และช่วงที่ที่ผ่านมาฉินหลางปล่อยตั๊กแตนตำข้าวสีเลือดออกมาจากถุงหนังพิษหลายรอบ เพื่อหาอะไรให้กินบ้าง เพื่อเรียนท่ามีดตั๊กแตนบ้าง จนรวมเป็นหมัดในที่สุด

ตอนฉินหลางสู้กับหมั่นหนิวเป็นครั้งแรก ที่ฉินหลางรู้ท่ามือมีดตั๊กแตน ตอนนั้นแค่เริ่มแรก แต่ไม่กี่วันมานี้ฉินกลางยก ” ตั๊กแตนเป็นอาจารย์ ” สังเกตท่าทางและความอัศจรรย์ของเสี้ยวนาทีในการฉกอาหาร ทำให้ฉินหลางยิ่งเข้าใจมากขึ้น

เพียงแต่ว่า มีดจะคมได้ ก็ต้องมีหินมาลับ

และตอนนี้เฉินกังคือ ” หินลับมีด ” ที่ฉินหลางรอคอย

เห็นฉินหลางคลายหมัด เฉินกังก็หัวเราะ เพราะเฉินกังคิดว่าหมัดคือสิ่งอาวุธในการโจมตีที่ดีที่สุด มือท่ามีด นิ้วอะไรพวกนี้เป็นสิ่งที่ไม่ได้เรื่อง

“หั่น!”

เห็นเฉินกังปล่อยหมัดมาอย่างเต็มแรง ในหัวฉินหลางนึกถึงภาพตั๊กแตนฆ่างูอีกครั้ง กระตุกทั้งตัว แรงรวมเป็นหนึ่งอยู่ในท่ามีด เหมือนดั่งฟ้าผ่าลงกลางหมัดเฉินกัง

ผ่าง!

หมัดมือชนกัน มีเสียงกระทบออกมา เฉินกังรู้สึกเจ็บที่หมัดขึ้นมาอย่างฉับพลัน เหมือนหมัดตัวเองไม่ได้สัมผัสที่เนื้อ แต่กำลังกระทบกับเหล็ก

แต่เพราะทาน้ำยาไว้ จึงระงับความปวดไว้ได้เยอะ ความโกรธภายในร่างกายถูกสะกิด เขาไม่สนความเจ็บปวด ปล่อยหมัดออกไปอีกหนึ่งหมัด

ฉินหลางเหมือนเตรียมตัวไว้อยู่แล้ว มือมีดฟันอีกรอบ!

สึบ ! สึบ ! สึบ ! สึบ !

ฉินหลางใช้มีดตั๊กแตนฟันไปอีกหลายรอบ ไม่เพียงแต่แรงที่น่ากลัว แม้แต่องศาก็มีเล่ห์เหลี่ยม เขาเอาทั้งความเหลี่ยมจัด ความเร็วคงามรุนแรง ความแม่นยำของตั๊กแตนรวมไว้ในหมัด ทุกครั้งที่ฟันจะเหมือนรุ้ง ฟ้าผ่ามีพลังทำลายล้างมหาศาล

ตอนแรกเฉินกังค่อนข้างดูถูกวิทยายุทธิ์ของจีน คิดว่าวิทยายุทธิ์จีนแค่ดูสวยแต่ใช้จริงไม่ได้ แต่เมื่อได้เจอความแรงรวดเร็วของมือมีดที่ฉินหลางใช้แล้วถึงได้รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดมาตลอด

มีเฉินกังเป็นหินลับมีดให้ มีดตั๊กแตนของฉินหลางยิ่งมีการพัฒนา ถึงแม้เฉินจะทาน้ำยาแล้วแต่ก็ยังถูกฉินหลางควบคุมไว้ทั้งหมด

แต่ยังไงเฉินกังก็เป็นมวยดำ มวยดำไม่เพียงโหดเหี้ยม ดุร้ายอยากชนะจนยอมแลกทุกอย่าง เฉินหลางเห็นว่าตัวเองเริ่มไม่ไหว เลยสาดแผ่นเหล็กออกมาพุ่งไปทางฉินหลาง ฉินหลางหลบอย่างรวดเร็ว เฉินกังอาศัยช่วงจังหวะนี้ทำเป็นล้มแล้วล็อกคอฉินหลางจากด้านหลัง ใช้แรงกดหวังจะให้สลบไป!

” ไสหัวไป ! ”

ฉินหลางคำรามออกมา กระแทกเท้าไปหนึ่งที พร้อมปล่อยพลังเต็มที่ มือฟันลงแขนและใช้มือโยนเฉินกังไปโดนประตูห้องขังเต็มแรง กระแทกจนได้ยินเสียงประตูดังปัง เฉินกังล้มลงไม่เป็นท่า

แต่เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและเหี้ยมโหดอยู่ อีกอย่างทาน้ำยาให้ตื่นตัวอยู่แล้วจึงดีดตัวขึ้นมาอย่างเร็ว พุ่งเข้าหาฉินหลาง รอบนี้มีดตั๊กแตนของฉินหลางลับจนแหลมคมแล้ว

ในหัวนึกถึงภาพตั๊กแตนกำลังสู้กับงู ในใจนึกขึ้นได้ว่าต้องใช้ท่าไม้ตาย” ตั๊กแตนพังรถ ” ฉินหลางพูดเสียงต่ำ แล้วใช้พลังแรงกล้าจากการยืนท่าครอบงำมังกร แล้วเอาพลังทั้งหมดมารวมกันที่”ปลายมีดที่แหลมคม” มือขวาแกว่งมือไปมาก่อนจะลงมาจากข้างบนมีดยาวเหมือนพระจันทร์เสี้ยว อาศัยพลังจากการยืนฟันลงไปที่แผงอกของเฉินกัง

” ไม่ได้การแล้ว ” เสี้ยวนาทีก่อนมีดจะโดนแผงอกเฉินกัง ฉินหลางนึกได้ว่ากระบวนท่านี้แรงเกินไป รีบเก็บแรงกลับมาครึ่งหนึ่ง

แกร๊ก ! แกร๊ก ! แกร๊ก ! เสียงจากแผงอกเฉินกังดังขึ้น ในฐานะที่เป็นนักมวยดำ เขารู้ว่ามันเป็นเสียงกระดูกหัก มือมีดของฉินหลางฟันลงไปฝากรอยแผลไว้บนตัวเฉินกัง ความยาวกว่าหนึ่งไม้บรรทัด แต่เพราะเป็นมือมีดเลยไม่ค่อยลึก แต่ก็ทำให้เส้นเอ็นขาดไปสามเส้น

พอทำให้เฉินกังไม่มีแรงสู้ ถึงแม้ดื่มน้ำยากระตุ้นก็ไม่ได้ผลอยู่ดี ฉินหลางออมแรงไว้ครึ่งหนึ่ง ไม่งั้นได้ฟันเฉินกังตายแน่ๆ

แต่ถึงกระนั้นก็มีความวุ่นวายเข้ามาอยู่ดี

ดูจากการกระทำก่อนหน้านี้ของเฉินกังก็ดูออกแล้วว่าถ้าไม่ชนะไม่ละมือแน่ ตอนนี้โดยฉินหลางใช้ไม้ตายจนกระดูกหัก ต้องบอกผู้คุมว่า ฉินหลางตั้งใจทำร้าร่างกายซึ่งยิ่งเป็นการเพิ่มความผิดให้ฉินหลาง

และในเวลานี้เอง เฉินกังที่นอนเรียบพื้นพูดกับฉินหลางว่า ” นายชนะแล้ว……ท่านอันฝากชั้นมาบอกนายว่า……ขยับเข้ามาใกล้สิ ” ฉินหลางเดินไปหา และก่อนที่จะถึงตัวเฉินกังก็หยิบมีดสั้นออกมาจากด้านหลัง แทงเข้าที่เข่าฉินหลาง มีดเล่มนี่ทั้งสั้นทั้งเล็ก เล็กกว่าดินสอของเด็กประถมซะอีก

ถึงแม้คุกนี้ถูกซื้อจากซานคุยแล้วแต่ก็ไม่กล้าให้เฉินกังนำอาวุธเข้าไป แต่เฉินกังมีความคิดที่จะให้ฉินหลางตายอยู่แล้วเลยแอบเอามีดที่เคลือบพิษงูเข้ามา ซึ่งพิษงูแรงมากพอที่จะปลิดชีวิตคนได้

***

ติดตามข่าวสารได้ที่แฟนเพจ Juvenile Medical God – นิยายแปล ได้เลยน้าา