บทที่ 179: แม้แต่หมออัจฉริยะด้านศัลยกรรมกระดูกก็ไม่สามารถรักษาลูกของท่านได้!

โรงพยาบาลเมืององุ่นเขียว

เสี่ยวเจ้อกำลังรออยู่ข้างนอกห้องพักอันหรูหราในโรงพยาบาล เขายืนขาไขว้กัน และสูบซิการ์ในปาก ก่อนที่จะพ่นควัญออกมา

พยาบาลผู้เดินผ่านมา เห็นท่าทางแบบนั้น จึงเดินเข้าไปหาเขาและตำหนิเขา “คุณคะ นี่เป็นเขตห้ามสูบบุหรี่”

“เธอตาบอดหรือ นี่ดูเหมือนบุหรี่ไหมหละ?”

“เจ้านายของฉันกำลังสูบซิการ์ที่นำเข้าจากคิวบา เธอควรคิดว่าตัวเองโชคดีที่มีโอกาสได้สูดควัญของมันสิถึงจะถูก!” ชายร่างการกำยำพร้อม

กับหนวดที่โค้งขึ้นเดินเข้ามา

พยาบาลขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินชายคนนั้นตำหนิเธอด้วยเสียงที่น่ารังเกียจ เธอตำหนิเขาว่า “ไม่ว่าคุณจะสูบบุหรี่อะไรก็ตาม คุณก็ไม่ได้รับอนุญาต

ให้สูบในนี้ คุณต้องถูกปรับ 5,000 หยวน!”

ชายร่างกำยำพร้อมหนวดทรงโค้งของเขาเริ่มคลุ้มคลั่ง “มารดามันเถอะ! แม้แต่หัวหน้าของเธอยังไม่กล้าพูดกับเจ้านายของเราแบบนี้ด้วยซ้ำ

แล้วเธอเป็นใคร ฉันจะสั่งสอนเธอเอง ตาย!”

“ฉัน … ” พยาบาลที่ถูกขู่ใบหน้าซีดลง เธอก้าวถอยหลัง

แต่ทว่า ผู้ชายที่มีหนวดไม่ยอมปล่อยให้เธอจากไป เขายกมือขึ้นหมายที่จะตีเธอ …

“อู่ ถอยไป!”

เสี่ยวเจ้อพูดอย่างกระทันหันว่า “อาวุโสฟง เป็นอัจฉริยะด้านศัลยกรรม เขากำลังรักษาลูกชายของฉัน ฉันกำลังอารมณ์ดี จะปล่อยมันไปก่อน”

อู่พยักหน้า หันไปหาพยาบาล และพูดว่า “โชคดีด้วย เธอเพิ่งรอดพ้นจากความตาย เพราะเจ้านายของฉันกำลังอารมณ์ดีอยู่ ออกไปซะ อย่ามา

ให้ฉันเห็นหน้าอีก!”

“พวกคุณมันน่ารังเกียจที่สุด!”  ริมฝีปากของพยาบาลสั่นสะท้านด้วยความโกรธ แต่เธอก็ไม่กล้าว่ากล่าวชายคนนั้นอีกต่อไป เธอทำได้เพียงเดิน

จากไป

“เจ้านายมีความเคลื่อนไหวภายในห้อง!” อู่พูดอย่างตื่นเต้น

“เอาล่ะ … ” เสี่ยวเจ้อยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น ทิ้งซิการ์ลง และค่อยๆ ปัดควันออกไป หน้าตาของเขาในตอนนี้ให้ความรู้สึกสุภาพ และอ่อนโยนมาก

ยิ่งขึ้น

เขาทำเช่นนี้เพราะอาวุโสฟงเพิ่งจะเดินออกจากห้อง

เสี่ยวเจ้อก็เป็นเพียงคนที่คอยแต่รังแกผู้ที่อ่อนแอ แต่กลัวเกรงผู้ที่เหนือกว่า

เขาทำหน้าเย่อหยิ่งในตอนที่ข่มขู่พยาบาล แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับทำตัวเหมือนพวกขี้แพ้

“ครืนนน …”

ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออก

กลุ่มหมอเสื้อสีขาวเดินออกมา แต่พวกเขาไม่ได้เดินออกไป พวกเขาทำเพียงยืนอยู่นอกประตูใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว

กลุ่มคนเหล่านี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมกระดูกของเมืององุ่นเขียว

อาวุโสฟงเป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้พวกเขายังกล้ายืนอยู่ที่นี่

“อาวุโสฟง! เป็นอย่างไรบ้าง” ราวกับเด็กช่างประจบ เสี่ยวเจ้อเดินไปข้างหน้า และโค้งคำนับ ก่อนจะถามออกมา

ฟงเทียนชัวมีอายุประมาณเจ็ดสิบปี ผมและเคราของเขาเป็นสีขาวหมดแล้ว แต่ทว่า เขาก็ยังคงมีพลังมากเหลือเฟือ เขาดูคล้ายเทพเซียนในซีรี่ส์

ทีวี

“บอสเสี่ยวเจ้อ เห็นที่ชื่อของฉันจะไม่อาจใช้ได้แล้ว ฉันไม่อาจช่วยอะไรลูกชายคุณได้เลย ฉันไม่สมควรใช้ชื่อหมออัจฉริยะด้านกระดูกอีกต่อไป

… ” ฟงส่ายหัว ความเหนื่อยหน่ายเต็มอยู่ในดวงตา

“อะไรนะ?” เสี่ยวเจ้อไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

“อาวุโสฟง คุณพูดอะไร?”

“ฉันต้องขอโทษด้วย ไม่มีอะไรที่ฉันจะสามารถทำได้ อาการบาดเจ็บของลูกชายคุณ… บางทีคุณควรปรึกษาแพทย์ที่มีความสามารถมากกว่าฉัน

… ” ฟงมีความรู้สึกเจ็บปวดอยู่บนใบหน้าของเขา

การที่ต้องออกมาพูดเรื่องนี้ซ้ำ เป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างมาก

“อาวุโสฟง คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ” เสี่ยวได้ยินชัดเจนสองรูหูแต่เขาก็ไม่อาจทำใจเชื่อได้ 

“คุณเป็นหนึ่งในศัลยแพทย์กระดูกที่เก่งที่สุดในประเทศจีน! ไม่เคยมีกรณีไหนที่คุณไม่สามารถรักษาได้ … ”

“ฉันจริงจังเสมอ คุณคิดว่าฉันจะแต่งเรื่องตลกขึ้นมาเพื่อทำให้ชื่อเสียงของตัวเองต้องมัวหมองไปทำไม? ถ้าฉันสามารถรักษาลูกชายของคุณได้

ฉันก็ทำไปแล้ว!”

สมญานามของเขาในฐานะหมอศัลยกรรมกระดูกที่มีทักษะสูงที่สุดในปัจจุบันได้ถูกทำให้มัวหมองแล้ว

แม้สิ่งนี้จะทำลายวันของเสี่ยวเจ้อ แต่เสี่ยวเจ้อก็ไม่อาจจะนิ่งเฉยได้

ต่อหน้าแพทย์ผู้มีพรสวรรค์ เสี่ยวเจ้อไม่อาจจะทำให้เขาโกรธได้

“อาวุโสฟง คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น … ” เสี่ยวเจ้อรู้ดีว่า คำพูดของเขาได้ผิดพลาดไป เขาลดเสียงของเขาลง และถาม

ว่า “ได้โปรด … ฉันอยากจะรู้ว่า มีอะไรผิดปกติกับลูกชายของฉัน?”

“กระดูกสันหลังของลูกชายของคุณ บิดเบี้ยวไปถึงที่หนึ่งร้อยแปดสิบองศา เส้นเอ็นของเขาเองก็คดเคี้ยวอย่างสมบูรณ์ ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบ

นี้มาก่อนในชีวิต!

“อะไร … แล้วพวกเราควรทำอย่างไร … ” เสี่ยวเจ้อตกใจใบหน้าของเขาซีดเผือก “อาวุโสฟง บอกฉันที่ว่า ควรจะทำอย่างไร ฉันมีลูกชายเพียง

คนเดียว เขาเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของฉันที่จะสืบทอดสายเลือดตระกูลของฉัน … อวัยวะเพศอยู่ด้านหลัง … แล้วเขาจะสามารถ … ได้

อย่างไร”

“อะแฮ่ม มีอยู่หนึ่งวิธีที่จะช่วยลูกชายของคุณได้ แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณยินดีที่จะทำหรือไม่” ฟงลังเลใจ

“บอกฉัน ฉันจะพยายาม ไม่ว่าอะไรก็ตาม!” เสี่ยวเจ้อหมดหนทางแล้ว

ฟงพยักหน้า และกล่าวว่า “ใครที่แขวนกระดิ่งบนคอเสือก็ต้องแก้ด้วยตัวเอง ทางเลือกเดียวของคุณก็คือ การขอความช่วยเหลือจากผู้ที่ทำให้

ลูกชายของคุณเป็นแบบนี้!”

“คุณต้องการให้ฉันไปขอให้ไอ้ลูกกะหรี่ เฉินเสี่ยวเป่ยช่วยเหลือ?” เสี่ยวเจ้อเสียงดัง

“ฉันเข้าใจ การขอความช่วยเหลือจากศัตรูนั้นเป็นเรื่องที่ยาก แต่คนที่ทำร้ายลูกชายของคุณก็เป็นคนมีพรสวรรค์มากเช่นกัน! วิธีการของเขาไม่

ได้ก่อให้เกิดอาการบาดเจ็บกับลูกชายของคุณ นี่เป็นส่วนผสมของศิลปะการต่อสู้และความชำนาญด้านการแพทย์อันน่าประทับใจมากเลยที

เดียว นอกจากเขาแล้วก็ไม่มีใครจะสามารถรักษาลูกของคุณได้อีก!”

“ไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ?” ใบหน้าของเสี่ยวเจ้อเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ราวกับพึ่งกินเผือกร้อนเข้าไป

“ฉันได้พูดในสิ่งที่ฉันสมควรพูดไปแล้ว ดังนั้น ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่คุณต้องเลือก ว่าจะปกป้องศักศรี หรือเชื้อสายของคุณเอาไว้” ฟงเดินจากไป

พร้อมกลุ่มหมอทางด้านหลัง

เขาทิ้งเสี่ยวเจ้อเอาไว้ให้ครุ่นคิดด้วยตัวของเขาเอง

…

ณ สถานีตำรวจเมืององุ่นเขียว

ห้องสอบปากคำหมายเลขสาม

“ผู้ชนะเป็นกษัตริย์ และผู้แพ้ต้องอุ่นเตียง นายคิดว่าฉันไม่รู้หรือว่า นายกำลังพยายามจะทำอะไร? ถ้านายชนะ ฉันจะต้องอุ่นเตียงให้นาย แต่ถ้า

ฉันชนะนายก็จะมาอุ่นเตียงให้ฉัน อย่าหวังจะหลอกฉันซะให้ยาก!”

“ฮี่ฮี่ คำพูดที่ว่าสาวหน้าอกใหญ่มักจะไร้สมองนี่คงจะผิดสินะ!” เฉินยิ้มกว้างจ้องมองไปที่หน้าอกอันน่าภาคภูมิใจของลั่ว

“นายมันน่าขยะแขยง นายกล้าดูหน้าอกของฉันได้อย่างไร ฉันจะควักลูกตานายออกมา!” ลั่วเข้าโหมดราชินีปีศาจน้ำแข็ง และพูดอย่างเย็นชา

“โอเค ฉันไม่มองก็ได้!” เฉินคิดกับตัวเอง: บีบมันฉันก็เคยมาแล้ว ใช่ว่ามองสองสามครั้งจะเสียหายซักหน่อย

“เอาอย่างนี้ ถ้าฉันชนะ เธอจะต้องจูบฉัน แต่ถ้าฉันแพ้ ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการ” เฉินหัวเราะ

“นายเป็นบ้าไปแล้ว นายคิดว่านายจะชนะ?” ลั่วโต้กลับว่า “เอาเถอะ เรามาเล่นกัน ถ้านายแพ้ ฉันจะให้นาย … ”

แต่ก่อนที่เธอจะพูดเสร็จ ก็มีคนผลักที่ประตูห้องสอบสวนเข้ามา

ตำรวจหนุ่มคนนั้นพูดว่า “ผู้ตรวจการ เสี่ยวเจ้อมาที่นี่!”

==========================

ชอบก็ฝากกด like เพจด้วยนะครับ https://www.facebook.com/xiaozhushuohua/

สนใจโดเนตอ่านก่อนใคร https://www.storynovelclub.com